Veiligheid is een speerpunt voor Lokaal Realisme. Ons raadslid Antoinette Harteveld doet verslag hoe ze samen met Julien Voets aan de slag is met de situatie van verslaafde daklozen in de buurt van de Glacisstraat. Heeft u ook te maken met onveiligheid bij u in de buurt? Laat het ons weten.
Bezoek
Op zondag 26 mei waren Julien en ik op bezoek in de Glacisstraat. De straat grenst aan de Albert Heijn en Aldi, vlak bij Plein 13. Een mooie straat met oude herenhuizen. De bewoners kijken hier nog echt naar elkaar om.
Wat voor elke woonwijk met kinderen een ideaalbeeld zou moeten zijn - lekker buiten spelen - is dat hier helaas niet mogelijk. In deze straat moeten de kinderen binnen blijven of in de achtertuin spelen.
Ook wanneer de kinderen naar de basisschool of voortgezet onderwijs gaan worden ze begeleid door een volwassene. Niet vanwege het drukke verkeer maar simpelweg omdat in de straat voor de deur teveel gebeurt. Wat een problematiek ligt er hier op straat. En dat speelt al jaren...
Situatie
In de Glacisstraat is een orthodontiepraktijk gevestigd met eigen parkeerplaatsen. Bezoekers van de supermarkten op de Glacis mogen op de parkeerplaats voor deze winkels twee uur gratis parkeren. Voor de andere, reguliere, parkeerplekken in de doodlopende Glacisstraat geldt betaald parkeren.
De bewoners van de Glacisstraat ervaren helaas dat - wanneer zij ‘s avonds thuiskomen - de plekken met grote regelmaat bezet zijn doorparkeerders die "iets" komen afleveren.
De bewoners zijn dan genoodzaakt bij de winkels te parkeren. Niet prettig, want buiten zijn in deze buurt zorgt voor beangstigende en intimiderende situaties. De bewoners en de bezoekers van en rondom de Glacisstraat worden namelijk op dagelijkse basis geconfronteerd met het bedelen om geld door (verslaafde) daklozen. Zelfs kinderen worden aangehouden en krijgen de vraag of ze geld hebben.
Het komt zelfs voor dat wanneer deze mensen onder invloed zijn ze thuis op je raam tikken. Sommigen alleen maar voor zich uit starend, de huiskamer in. Dit voelt zeer angstig en bedreigend.
De bewoners proberen empathie op te brengen maar dat wordt, gezien de stress die de situatie oplevert, steeds lastiger. Ook begrijpen ze dat er te weinig opvang is, maar dienen alle zorgkwaaltjes in dit deel van de stad plaats te vinden? Het centrumgebied en aanliggende buitenwijken zijn namelijk al jaren zwaar overbelast, o.a. door 'De Kade' in de Karel Doormanstraat en het voormalige ‘Diomedon’ in de Glacisstraat waar zwaardere verslavingszorg gehuisvest was.
Het pand van ‘Diomedon’ staat inmiddels leeg, maar omdat er nog steeds een zorgvergunning op zit voor een maatschappelijke bestemming, houden de bewoners van de Glacisstraat hun hart vast voor wat er gaat komen. Ze begrijpen dat de eigenaar geen uitspraken over de bestemming doet maar waar blijft het begrip voor de onzekerheid van de bewoners?
Wat kunnen we doen
Voorheen, via de vroegere BuitenBeter-app, merkte de bewoners dat er actie werd ondernomen op hun meldingen. Ze hadden goed contact met de veiligheidsmarinier en de toenmalige wijkagent. Nu deze weg zijn, bleven de klachten liggen en zijn de bewoners inmiddels het vertrouwen kwijt in de gemeente.
Toch willen zij blijven meedenken en komen met simpele oplossingen waarmee ze verwachten weer van deze mooie straat te kunnen genieten. En vooral belangrijk, weer een kwaliteit van leven ervaren. Ook Julien en ik denken dat er zeker iets van hun wensen te realiseren valt, omdat deze makkelijk op te volgen zijn. Dit vergt volgens ons wel vier oplossingen:
- Zoek uit van wie de groenpartij tussen de orthodontist praktijk en het leegstaande gebouw is. Maak deze plek overzichtelijk, waardoor het onaantrekkelijk wordt als vluchtroute voor drugskoeriers.
- Maak van de gehele straat een vergunningszone zodat alleen bewoners van de straat er kunnen parkeren. Bezoekers van de supermarkten en de orthodontist kunnen gebruik maken van de eigen parkeerterreinen.
- 3) Laat de BOA’s de straat vaker bezoeken. Dit kan de bewoners een gevoel van veiligheid bieden, en het geeft de gemeente de kans een stevig dossier op te bouwen bij signalen die ter plaatste opgepakt kunnen worden.
- Geef de bewoners van de Glacisstraat duidelijkheid over wat er in het leegstaande gebouw van ‘Diomedon’ komt. Deze is inmiddels verkocht. Wat ons betreft willen we deze niet laten invullen door het Leger of Heils of andere (zorg)instanties waarbij cliënten gehuisvest worden met (zware) psychische problematieken. Dat zou gezien de omgeving niet passend zijn voor verslavingsgevoelige cliënten en legt nog meer druk op de bewoners van de Glacisstraat
In de nabije toekomst komt er een grote groep mensen in de nabijgelegen Residence Mazairac- en Scalda-complex wonen. Een groot gedeelte komt van buiten Bergen op Zoom en is in de veronderstelling dat dit een leuke buurt is zonder problematiek, waar men veilig boodschappen kan doen. Deze mensen verdienen net als de bewoners in de Glacisstraat een veilige en betrouwbare omgeving.
Julien en ik nemen met het ontvangen van deze punten afscheid van de bewoners aan de Glacisstraat en geven aan het op te pakken met de betreffende wethouder.
Wethouder
Op maandag 12 augustus, met 33 graden op de thermometer, spreken we in de straat af met wethouder Hans Peter Verroen en een betrokken ambtenaar.
Beiden hebben het beeld van een leuke mooie straat en schrikken dan ook van de problematiek die wij beschrijven. Zij zijn bereid om te helpen en praktisch mee te denken. Ze benoemen het belang van één contactpersoon vanuit de straat die de verantwoording op zich neemt de gebeurtenissen uit de straat aan de gemeente te melden.
Door de meldingen krijgt de gemeente de gelegenheid een goed dossier op te bouwen. De vier mogelijke oplossingen die wij met de inwoners hebben besproken, nemen zij serieus en zij gaan direct uitzoeken of deze uitvoerbaar zijn. Wij ervaren de betrokkenheid en samenwerking vanuit wethouder Hans Peter Verroen dan ook als zeer prettig.
Vervolgbezoek
Op zaterdag 23 augustus zijn Julien en ik weer op een vervolgbezoek bij de bewoners van de Glacisstraat. Wij kregen te horen dat er ondertussen twee inbraken in de straat hebben plaatsgevonden en dat het bedelen onverminderd door blijft gaan. Over het leegstaande gebouw aan de overkant is nog niets bekend. Wij geven de bewoners een samenvatting mee van ons gesprek met de wethouder en betrokken ambtenaar. Ze zijn hier blij mee en voelen zich hierdoor gehoord.
In het nut van het doorgeven van meldingen aan de gemeente hebben de bewoners niet veel vertrouwen. Ze hebben de ervaring dat dit niet wordt opgepakt. We vragen hen om toch na te denken over een vaste contactpersoon vanuit de straat, die alle bijzonderheden, hoe klein dan ook, wil doorgeven aan de gemeente.
Tot slot vragen wij hen ook om der ontvangen leefbaarheidsenquête van de gemeente over de veiligheid in de wijk zo eerlijk mogelijk in te vullen. Wij geven aan dat als ze het niet invullen, het kan lijken of er niets gebeurt in de wijk. En dat is nou precies niet de boodschap die de bewoners de gemeente willen geven.
Totaaloplossing
Een kleine 2 uur later verlaten we de Glacisstraat en beloven we snel terug te komen. Wij vervolgen de aanpak met wethouder Hans Peter Verroen en we spelen de zorgen over het leegstaande gebouw door aan wethouder Joey van Aken, die over (maatschappelijke) zorg gaat in de gemeente.
Op deze manier willen we alle verantwoordelijke mensen bij elkaar brengen om vanuit ieder opzicht oplossingsgericht te werken en de energie niet los te laten. Uiteindelijk willen we een totaaloplossing en zullen dus de samenwerking blijvend aangaan met de bewoners en betrokken wethouders.
Ondervindt u net als de bewoners in de Glacisstraat vergelijkbare problemen in uw straat of wijk? Neem dan alstublieft contact met ons op.
Julien Voets en Antoinette Harteveld
Lokaal Realisme
